هر كسي يه سازي داره توي وجودش
مثلا يكي سازش پيانوئه. هر بار كه به صداي پيانو گوش مي ده. هر بار كه انگشتاي نوازنده ، كلاويه ها رو نوازش مي كنه ، انگار داره روح اون رو نوازش مي كنه.
يكي ديگه رومي بينيد كه ساز درونش ني يه! به همون خفه اي و با همون دنياي غم
اون يكي گيتاره. تك تك ضربه هاي دست روي تارهاي گيتار ، روحش رو مي بره بالا و بالاتر
يكي سه تاره
يكي ساكسيفون!
يكي سازدهني
يكي تمبك!
يكي
يكي
يكي
ساز من اما " ويولن"ه
ويولن هميشه با من "آن كار ديگر مي كند"
اين آرشه رو كه نوازنده مي كشه روي سيم ها
انگار تك تك سيم هاي روح منه كه داره به ارتعاش در مياد
از همون اول " ويولن" براي من يك چيز ديگري بود.
از همان اول
صدايي از بالا
ساز تو چيه؟
پ.ن. :
۶ نظر:
خیلی سازها هستن که می تونن روح من رو نوازش بدن. بستگی داره که چه جوری زده بشن. سنتور و تار و پیانو ، سازدهنی هم خیلی دوست دارم.
یه سازی هم که خیلی دوست دارم ولی تاحالا صداش رو نشنیدم اینه: بوق بیابونی
عاشق بوق بیابونی ام. اسمش خیلی با مسماست. :دی
کلاس مکالمه ی زبان نمیای؟
این خانوم بیتوایزد فنومنا پیچوند باز کم شدیم
خداييش نوشتن " بيتوايزد فنومنا" به فارسي خيلي سخت بوده ها!!!
بعدشم فعلا دارم دنبال كلاس فرانسه مي گردم بدجور! سراغ نداريد؟
اين كلاسي كه اين جا گفتي انگليسيه ديگه؟!
ساز من پیانو :) البته بعضی سازهای دیگه هم بشدت دوست دارم ولی اون سازی که اون کار دیگر می کند، همون پیانوئه :دی
کلاس فرانسه ما میریم قطب راوندی! بدی نیست. من فکر می کردم شما فرانس هرو تموم کردینا :))
فرانسه رو تموم كردم مثلا! اما مكالمه ام ضعيف شده از بس كه ازش استفاده نكردم!!
اقا ساز من اکاردیونه. شدییییییید
ارسال یک نظر