دو تا گلدان

حرفي نداريم براي زدن

همين جوري اين جا نشسته ايم تنها ، منتظر پدرگرام كه بيايد دنبالمان. دو تا گلدان خريده ايم ، بعد به بهانه ي همان ها كه آقا سنگين است و اين لوس بازي ها ، دل پدر را نرم كرده ايم كه بيايد دنبالمان! حالا بي نوا فكر مي كند ما چه خريدي كرده ايم! نگفتيم كه چي خريده ايم. فقط گفتيم سنگين است!

كاري نداريم، شركت يك ساعتي هست كه تعطيل است و ما بي خودي نشسته ايم اين جا براي خودمان يك كمي تاريخ PI و PO ثبت مي كنيم و Sale Cost و يك كمي بلاگ ها را مي گرديم و منتظر ميس كال پدر جانيم كه بزنيم بيرون از اين شركت و برويم . هر چه باشد خريد كرده ايم. دستمان سنگين است.

براي خودمان موسيقي گوش مي دهيم. هر تكه اش از يك جايي. از نوايي نوايي "دريا دادور" بگير تا abbondened الكساندر راي بك! منتظر ميس كاليم. تند تند مي نويسيم كه نكند وسط جمله مجبور شويم برويم.

به ساق هاي راه راه بنفش و سفيدمان نگاه مي كنيم كه ديروز از ولي عصر خريده ايم. عاشقشان شده ايم. ياد گورخر مي افتيم. گيرم

كه اين گورخر كمي خلاقيت داشته و نخواسته در بند تكرار سال ها سياه و سفيد بماند. دلش كمي رنگ مي خواسته. كمي بنفش ياسي.

صدايي نمي شنويم. اين هدفون ها نمي گذارند. نمي دانيم كس ديگري هم در شركت هست يا نه. بايد باشد. يعني معمولا هست.

بازرگاني دير مي روند. تازه از پنج كه مي گذرد سر حال مي آيند. چرايش را نمي دانيم. خدا داند.

بايد برويم . پدرجان ديگر كم كم بايد پيدايش شود.

حرفي براي زدن نداشتيم .

فقط همين جوري اين جا نشسته بوديم تنها ، منتظر پدرگرام كه بيايد دنبالمان. دو تا گلدان ....