عقايد يك دلقك

كميك بودن ، شوخ بودن اولش يه راه فراره. يه سيستم دفاعي. يه راه براي مقابله با همه ي كمبود اعتماد به نفس ها و گره هاي دروني. اولش از يك جايي به بعد تصميم مي گيري هر جا كم مياري ، هر جا حالتو مي گيرن ، هر جا مي خاي حال يكي رو بگيري و ... شروع كني به خنديدن. شروع كني به مسخره بازي در آوردن.

اولش همه چيز خوب پيش ميره. يه دفعه ديگه كسي نمي فهمه كه تو اعتماد به نفست چيزي در حد صفره! ديگه كسي نمي تونه مسخره ات كنه چون مي بينه اگر مسخره ات كنه ، تو هم باهاش به شوخيش مي خندي و عين خيالت هم نيست .

اما كم كم اوضاع فرق مي كنه. از يه جايي به بعد كه خودت هم نمي فهمي كي و كجاست ، تبديل مي شي به يه آدم مسخره. آدمي كه هيچ كس جديش نمي گيره! آدمي كه حتي وقتي داره جدي حرف مي زنه ، همه شروع مي كنن به خنديدن. آدمي كه گريه هم كه مي كنه ، همه فكر مي كنن داره جك تعريف مي كنه.

به اين جا كه مي رسه ، ديگه كارت تمومه. خودت هم خودتو كه يه زماني اون دور دورا پشت خنده ها و شوخي ها قايم كرده بودي ، گم مي كني.

حالا تو يه دلقك تمام عياري. دلقكي كه حتي خودش هم باورش شده وظيفه اش اينه كه ديگران رو بخندونه. آدمي كه به خودش اين حق رو نمي ده كه نخنده . به خودش اين حق رو نمي ده كه توي يه جمع ساكت بمونه ، مسخره بازي در نياره ، جوك نگه و ...

به اين جا كه رسيدي ، ديگه بي خيال خود اون ته تهات شو. خودت خيلي وقته كه مرده.

حالا تو به دنياي مسخره ها خوش اومدي.

اين جاست كه مي شنوي فلاني مي گه : " .... رو هم دعوت كنيد. كلي از دستش مي خنديم!" يا مي گه :" اگه فلاني نياد منم نميام. خوش نمي گذره." و ...

شايد به نظر اين حرف ها تعريف باشه اما ته تهش معنيش اينه كه تو رو مي خوان چون با تو ، به خودشون بيشتر خوش مي گذره.

حالا جرات داري برو تو مهموني و سركيف نباش.

اونوقته كه مي بيني چه همه ازت توقع دارن. چه همه بهت غر مي زنن كه اه امروز چت شده ، بي مزه.

و اگر ميخاي مطمئن شي ، چهارپنج بار اين كارو بكن. نه اين كه اخم كني بشيني يه گوشه ! نه! فقط مثل بقيه باش. نه خيلي بامزه ، نه خيلي بي نمك.

اونوقت ببين چه زود فراموش مي شي.

تو وظيفه داري هميشه بانمك باشي ، نمكدون!

به دنياي دلقك ها خوش اومدي.....

پ.ن. :

يكي يه جايي مي گفت :

اوني كه گريه مي كنه يه درد داره ، اوني كه مي خنده ، هزار و يك درد..