V for Vendetta را بالاخره دیدم. یعنی مدت ها بود که می خواستم ببینم ولی این بار , این قدر سمان و ساشا و دن تعریفش را کردند که مجبور شدم هرطور شده ببینمش.
فیلم عالی ای است. یعنی از آن سبک هایی است که من دوست دارم. چیزی در مایه های Fahrenheit 451 , Batman Begins, Renessence و کتاب 1984 .
فیلم در آینده ای نه چندان دور می گذرد که آمریکا و صدراعظم Sutler خدای جهان شدند و فضایی آخرالزمانی به سبک همان دنیاهای ماشینی تیره و تار فیلم های بالا خلق کرده اند و مردمی که مسخ قدرت رسانه ها هستند به راحتی توسط رژیم کنترل می شوند. داستان در لندن می گذرد که بخشی از جهان یکپارچه ی آینده است. شخصیت اصلی فیلم مردی است که تا آخر فیلم چهره اش پشت ماسکی پنهان شده. ماسکی که این روزها در ماجرای دادگاهی شدن سردبیر سایت Wikkileaks , آسانژ زیاد می بینیمش.
داستان را تعریف نمی کنم شاید کسی خواست ببیندش. فقط این را هم بگویم که نقش مقابل مرد ماسک پوش که به خود لقب V را داده است , را ناتالی پورتمن بازی می کند که اسم او هم در توالی Vهای فیلم , Evey است.
دیالوگ های فیلم از نقاط قوت آن است و البته بازی " پورتمن" با آن چهره و هیکل کودکانه اش , بدجور آدم را یاد بهترین نقشش یعنی ماتیلدای "Leon" می اندازد.
از جذابیت های دیگر فیلم , بازیگر نقش V است که کارگردان با توجه به این که در مدت فیلم , بیننده شانس دیدن قیافه ی V را ندارد , در انتخاب بازیگر سنگ تمام گذاشته و صدایی را به این شخصیت بخشیده که می توان از صدای V به عنوان بهترین بازی این فیلم اسم برد.
صحنه ی انتهایی فیلم , نقطه ی اوج آن و از زیباترین صحنه های فیلم هایی است که تا به حال دیده ام.
شاه دیالوگ های فیلم ( البته با صدای V):
V: Remember , Remember
The fifth of Novomber...I
V: What was done to me was monstrous.
Evey Hammond: And they created a monster.
V: People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people
۱ نظر:
به به!!! مشخص فیلم رو خوب دیدی!!!
آخه داشتان قیلم تو انگلیس می گذره، لحجه ها هم که تابلوئه، چطوری فهمیدی مه تو آمریکاست الله اعلم!!!
ارسال یک نظر