کم کم دارم بهانه جمع می کنم. هر چه بدتر بهتر
جایمان که دارد می رود کرج سرویس هم گذاشته اند از آزادی!! ( خسته نباشند , این یه ذره راه را هم خودمان می آییم دیگر!)
ساعت کار یک ساعت اضافه می شودپنج شنبه ها هم تعطیل نیست!
عقل پاره سنگ برداشته ی من هم باشد بی خیال می شود و با دل دست به یکی می کند و می رسیم به خداحافظی.
مگر اینکه آن قدر حقوق را ببرند بالا که باز مغزمان برود لای دندان های خری , الاغی , چیزی.
فعلا که تا بیست و دو بهمن که دوره ی سه ماهه ام تمام شود هستیم. تا ببینم بعدش چه فرقی می کند یا حقوق بالا یا استعفا نصیبمان می شود که هر دو حالتش را عشق است :)
۱ نظر:
انشالا برسی بهش!
ارسال یک نظر