برو بابا

حالا که بازی های آسیایی تموم شد و همه برگشتن خونه هاشونو و ما هم نتونستیم هیچی از بازی ها رو ببینیم و تیم های بسکتبال و والیبال و هندبال و خانوم های تکواندوکارو... هم خیلی راحت بی خیال طلا ,واسه خودشون خوشحال نقره بردن و .... گفتم بیام یه چیزی که کل این مدت اذیتم می کرد رو بگم و برم. مخصوصا حالا که امروز هم همون روزیه که تیم ملی تو ملبورن از استرالیا برد و رفتیم جام جهانی. کیه که بگه از اون روز یه عالمه خاطره ی باحال نداره؟

تمام مدت که بازی ها رو تماشا می کردم از یه طرف خدا خدا می کردم که تیم یا بازیکنمون ببره و طلا بگیریم , از یه طرف هم چون می دونستم اگه بازیکنامون طلا بیارن , اونوقت رییس فدراسیون ها و مسئولای مزخرف ورزشمون که هر کاری دلشون می خواد می کنن و یه ذره هم براشون مهم نیست که دوچرخه سوارا تو جاده می رن زیر کامیون و وزنه بردارها رو دوپینگ می کنن ! و هندبالی ها یه قرون هم پول نمی گیرن و از وضع خانوم ها هم بذارید اصلا نگیم , اون وقت میان و سرشون رو بالا می گیرن و همه ی جون کندن ها و استعدادها و به قول خیابانی!! ( کی فکر می کرد یه روز ما از استاد خیابانی نقل قول بیاریم؟ این از نشانه های آخرالزمان است بی شک!) غیرت ایرونی بچه ها! می ریزن به حساب خودشون و واسه خودشون در نوشابه باز می کنن. اصلا از فکر این که رییس فدراسیون ها بخوان سر ما منت بذار اون قدر حالم بد می شد که دست و دلم نمی رفت یه ذره هم دلم بخواد بچه ها طلا بگیرن.

خلاصه دوراهیه بدی بود.

هر چند که بچه ها هم انگار نه انگار که فرق طلا با نقره از زمین تا آسمونه و تو بازی فینال هیچی اهمیت نداره جز بردن و وقتی آدم چیزی برای از دست دادن نداره و اگه ببازه به هرحال نقره می بره ,من موندم این والیبالی ها و بسکتبالی ها و هندبالی ها و اون دو تا خانوم تکواندو ( راحله آسمانی و پریسا فرشیدی) چرا زورشون اومد طلا بگیرن و اون قدر ماست بازی کردن؟ حالا اگر بازی های قبلی شون رو ندیده بودیم خب می گفتیم نمی تونستن اما قشنگ معلوم بود که دلشون نمی خواست ببرن حتی اگر خیابانی تمام سعیشو بکنه تا باخت بسکت رو بندازه گردن داور بینوا!

به هر حال امروز خوندم که یه قرارداد تریلیارد تومنی با برادران چینی بسته شده تا بیان ورزشگاه های نیمه تمام ما رو تموم کنن. من موندم ما تا کی قراره به چین باج بدیم که آخرش هم بره تو شورای امنیت رای ممتنع بده برامون؟ به هر کی این قدر پول داده بودیم لااقل یه سه چهارتا "وتو" برامون اومده بود تو UN. کیه که شاهکارهای چینی ها توی بزرگراه تهران - شمال رو یادش بره . هر چند اگر چین نباشه نهایتا روسیه جان است که استاد یه ربع قرنی طول داد تا آخرش تکنولوژی حالا دیگه عقب افتاده ی نیروگاه بوشهر رو بهمون بده , اون هم با کلی من بمیرم تو بمیری!!

یعنی ایرانی ها این قدر بدبخت شدن که چهارتا ورزشگاه رو نمی تونن تموم کنن . تازه شما اگه این همه تریلیارد پول دارین بدین به چینی ها , پس چرا تا از پروژه های ناتموم حرفی می شه می گین پول نداریم.

یه چیز دیگه هم نوشته بود خبره و اون هم این که قرارداد رو یه روز قبل معذرت خواهی چین به خاطر گفتن " خلیج" به جای " خلیج فارس" بوده! به قول بعضیا " مملکت ه داریم"؟

پ.ن.:

حال من یکی که دیگه از قضیه ی " خلیج همیشه فارس" به هم می خوره. از نظر من یکی که دیگه بی خیال. اصلا بذار دنیا هر چی می خوان بگن , بگن. اگر قراره دنیا هر چی می خواد بگه  و بعد ما توی رسانه ی ملی! یا به رو خودمون نیاریم یا در حد این باشه که مجری هامون هی به جای خلیج فارس از عنوان مجعول! " خلیج همیشه فارس" استفاده کنن و هی سعی کنن به ما ثابت کنن که این خلیج فارسه نه خلیج خالی! انگار که این ماییم که هی می گیم خلیج!

در نتیجه حالا که هیچ کس حتی زحمت نمی ده به خودش که افتتاحیه رو تحریم کنه و مسئول ها خیلی خوشحال با نیش های باز می شینن توی صندلی هاشون و از دیدن مراسم کف می کنند , در نتیجه برو بابا , حال نداری!