جان من یه نگاه به دور و برتون بکنید. خداییش این ملتی که تو خیابون راه می رن همشون زامبی نیستن؟ یه مشت مرده ی متحرک که در مقابل هیچ محرکی واکنش نشون نمی دن.
مثلا به همون قضیه ی میدان کاج نگاه کنید. تنها آدم زنده ی اون صحنه همون قاتل بود. تنها کسی که لااقل داشت یه اکشنی انجام می داد و عین گلابی واینستاده بود. حالا گیریم که دلیلش کمی فیلم هندی و واکنشش کمی!! تارانتینویی بود.
حالا یه بار مرور کنید کل ملتی که اون دوروبر بودن و کل پلیس ها و بیمارستان و همه رو. به جز جسد متحرک چیز دیگه ای تو تصویر می بینید؟
اصلا چرا راه دور بریم؟ به گمانم درباره اش نوشته باشم تو همین بلاگ. یه بار سوار اتوبوس شدم . چه روز نحضی هم بود. همون کله سحری حالم بد بود و داشتم از سردرد و تهوع می مردم. رنگم شده بود عینهو گچ و عرق سرد همه وجودم رو گرفته بود. صدام در نمی اومد با سرگیجه رفتم سمت درخروجی و به ملت می گم بگید وایسته من پیاده شم. شما بگو یکی از جاش جم خورد,نخورد! همه عین بز فقط نگاه کردن تا خودم داد زدم و به زور صدامو رسوندم به راننده که نگه داره. یعنی تو نگاه ملت یه ذره زندگی دیدم ,ندیدم.
حالا دیدید زامبی ها اونقدرها هم تخیلی نیستند و میلیون میلیون همین دوروبر زندگی که نه,وول می خورن...
به هر حال مواظب سلامتیتون باشید . آدم راحت تر از اون که فکرشو بکنید می میره و می شه یه زامبی. اگه دفعه ی بعد که یه تصادف دیدید و شما هم گوشیتونو در آوردید و وایستادید به فیلم گرفتن از مجروح ها و ذوق کردید که فردا نشون اکبر و اقدس می دمشو ... , بدونید که کار شما هم تموم شده وشدید یه زامبی گوگولی مگولی!!!
پ.ن.:
البته هنوز بعضی آدم زنده ها هم هستن که دلمون رو خوش کنیم بهشون. مثلا همین دیشب که آقاکوره! نشسته بود روی نیمکت کنار شریعتی , شکلاتش افتاد رو زمین. داشت به زور دنبالش می گشت که دختره رفت برش داشت و داد دستش. بعد هم براش بازش کرد تا از بازکردن زرورقش هم راحت شه. نگید که کار کوچیکیه. همون موقع خیلی ها فقط نگاه کردن و رد شدن و رفتن.
همین یه ذره هاست که دلخوشی آدم زنده هاست این روزها.
تصویر: فیلم سی روز شب
۲ نظر:
نه، مشخصه تو این مدت که نبودی حسابی یهت سخت گذشته،
غصه نخور ایشالا درست می شه!!!
خوب ژانرهای دیگه رو هم ببینی، مثلاً فیلم های عاشقانه اونوقت می فهمی ملت همه عاشقن، زامبی نیستن.
عشقولانه ها تو ژانر علمی تخیلی هستن به گمانم!!
ارسال یک نظر