از آدم هایی که نمی جنگند برای چیزی که می خواهند بدم می آید. از آن هایی که آن قدر مرد* نیستند که وقتی چیزی را می خواهند پی اش را بگیرند , آن قدر سریش شوند تا به چنگش بیاورند.از آن آدم هایی که از ترس نرسیدن , حتی راه هم نمی افتند. از ترس رد شدن , نه شنیدن , از دست دادن , گم شدن , حتی مردن , می نشینند یک گوشه در کنج امن و فکر می کنند و رویا می بافند که آخ اگر و تنها اگر...متنفرم از آدم هایی که از ترس مردن می میرند. به قول استادِ بعضی ها " بیضایی" , " گاهی برای زنده ماندن باید مرد"
خلاصه متنفرم از آدم هایی که ...
از خودم متنفرم....
پ.ن.:
* : ........
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر