عشق برتر از دوست داشتن یا یک صفر به نفع عشق

تنها یک جاست که عشق از دوست داشتن برتر است و آن، آن جایی است که معشوق کامل است و بی عیب. آن جا که معشوق از هر نقصی مبرا و آیینه ی کمال است و هیچ غباری جرات نشستن بر تن شفاف وجودش را ندارد.
عشق کور است و کر. همین است که عشق را خطرناک می کند. عاشقی جای چون و چرا نیست. جای من و تو.
عاشق را راهی نیست جز این که تیشه بردارد و سر به کوه بگذارد. عاشق را همدمی جز طنین ضربه های تیشه اش بر کوه نیست. نباید که باشد. نمی تواند که باشد.
دوست داشتن شاید بگویند که از عشق برتر است به خاطر آن دو چشمی که کور نمی کند و آن تعلقی که ورای کمی ها و نقص ها به وجود می آید و می ماند و نمی گسلد. اما این را می گویند چرا که معشوق بی عیب را نیافته اند. آن جا که پای معشوق کامل در میان است؛ آن جاست که دوست داشتن کمیتش می لنگد و عشق برتر از همه چیز یکه تازی می کند.
معشوق کامل بی نقص را فقط می توان عاشق بود. دوست داشتن کم کاری است و خیانت به کمال معشوق و به دل عاشق .