وقتی همه از تو می خواهند آرزوهایت را دفن کنی ...
چطور آرزوهایم را، پاره های تنم را یک به یک زنده زنده به گور کنم.
چطور هر روز باقی مانده ی عمرم را با فکر ذره ذره کبود شدن و خفه شدن آرزوهایم زیر کپه های خاک سپری کنم.
لعنتی ها آرزوها زنده اند، نفس می کشند و همه ی امیدشان به ما است.
اگر آرزوها بمیرند، آرزو کننده هم خواهد مرد.
آدم بی آرزو آدم نیست. جنازه است. جنازه ای متحرک و متعفن.
لعنتی ها بای ذنب؟
۱۳۹۵ دی ۱۱, شنبه
آرزوهای زنده به گور
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر