گرمای تابستان و ماه رمضان و بی ماشینی و رگه شیرازی ای که نه از اجداد که از خودمان ارث برده ایم چند روزی است که ما را خانه نشین کرده و این کروموزوم های ما که به دیدن ملت و همیشه در صحنه بودن عادت دارد بدجور درد گرفته و خلاصه عنقریب است که افسردگی بر ما غالب شده و کارمان به " می کشم تیغ رو رو رگ هام ..." برسد. لذا اکر راهی سراغ دارید هم اکنون نیازمند یاری سبزتان هستیم. بعدا نگید نگفتا!

بععع