عمو حسن

بدون قهرمان حتما نمی شود زندگی کرد. همه ما حتما قهرمان هایی برای خودمان داریم، اسطوره هایی.بعضی واقعا زمانی خیلی دور یا خیلی نزدیک در جایی خیلی دور یا خیلی نزدیک بر روی این کره خاکی زیسته اند، اثری کوچک یا بزرگ بر دنیا گذاشته اند و رفته اند و بعضی هاشان زاییده ذهن های خلاق خالقانشان بوده اند و زمانی خیلی دور یا خیلی نزدیک در جایی خیلی دور یا خیلی نزدیک در افسانه ها زیسته اند، اثری کوچک یا بزرگ بر دنیای افسانه ایشان گذاشته اند و رفته اند.هر کدام از این قهرمان ها به واسطه منششان، باورهاشان و راهی که در زندگی پیش گرفته اند جایی ویژه در دنیای بعضی آدم ها یافته اند. قهرمان هر کس مختص خودش است و رنگ و بویی از باور فردی دارد که می ستایدش.هیچ قهرمانی مشترک نیست چرا که هر کس از ظن خود قهرمانانش را انتخاب می کند و می ستاید.
من قهرمان های زیادی دارم. از مادرم تا استیون هاوکینگ. از گاندی تا آتش نشانان پلاسکو.از ...
از میان قهرمانانم، عزیزترین هایی هستند که دنیایشان و منششان حقیقتا برایم قابل پرستش است. این قهرمانان را معمولا به 14معصوم می شناسند.
از بین این چهارده قهرمان، بعضی برای ملموس تر هستند و پررنگ تر. امام علی و امام حسین برایم قابل احترامند و مورد علاقه تر و امام حسن.علاقه ام به امام علی و حسین علاقه ای است با طعم احترام و تعظیم. اما جنس علاقه ام به امام حسن فرق دارد. دوست داشتنم رنگ دوست داشتن عموی مهربانی را دارد که جدای از احترام، بیش تر برایم دلگرمی است و محبت.
اگر این سه امام را عموهایم بدانم کمااینکه عموهای عزیزم هستند، فکر میکنم عمو علی و عمو حسین عموهایی هستند که همیشه با افتخار و احترام نگاهشان می کنم، به خانه شان می روم، مودب و دو زانو می نشینم و حتما برای برداشتن میوه اجازه می گیرم و بیش تر از چند ساعت نمی مانم. اما عمو حسن می شود آن عمویی که خانه اش پاتوق من است. سر و ته ام را بزنی خانه عمو حسنم. وقتم را آن جا می گذرانم، سر به سر عمو می گذارم. خودم را برایش لوس می کنم و از آرزوهایم برایش تعریف می کنم. برای رفتن سر یخچال اجازه نمی گیرم. بلند بلند می خندم و شیطنت می کنم. کلا با عمو حسن از این حرف ها ندارم.
فکر می کنم اگر این سه امام که عزیزترین هایم هستند عموهایم بودند حتما چنین حسی داشتم.
آدم ها راشاید  بشود از روی آهنگ های مورد علاقه شان، کتابهایشان، دوستانشان، حرفهایشان و شایدتر از کفش هایشان شناخت. من اما معتقدم شاید بهترین راه شناختن آدم ها قهرمانانشان باشند. آدم ها دوست دارند شبیه قهرمان هایشان بشوند. و حتی اگر نشوند در آن جهت قدم بر خواهند داشت. آدم ها را می شود از روی قهرمان هایشان حدس زد.